Een onvergetelijke dag.

Wat een heugelijk nieuws de campingeigenaar wist ons te vertellen dat de Trollstigen open is.Het begin daarvan was 500 m terug dus we lieten met veel verwachtingen de camping achter ons.Je weet nooit wat je te wachten staat maar gelukkig heb ik Kees en hij gaat gewoon.Eerste stukje rustig omhoog dan na dit bord een bord met gegevens en hoogtes.Dan een stop en dan kijk je tegen de bergketen op met daar zigzaggend langs de hoogte in.Eigenlijk is het ongelooflijk dat ze daar een weg langs hebben kunnen maken.En daarbij ook weer de rust en weinig verkeer.In de zomer zullen ze hier ongetwijfeld in file omhoog rijden.Het was weer een weg waar ik wel elke keer wilde uitstappen maar er zijn grenzen.Bovendien ik heb nooit last van hoogtevrees maar sommige plekjes waren toch wel wat eng.Bovenaan gekomen natuurlijk een uitzichtpunt met een grote souvenirwinkel en een restaurant.Alles nog gesloten.Maar we hebben de thermoskan dus voor ons geen last.Het was daar reuze koud dus buiten was niet echt lekker.We hebben wel een jong gezinnetje even op de foto gezet want ze stonden zo trots met een klein baby'tje in de Maxi Cosy dat wilde natuurlijk wel even met elkaar.Wij maakten nog een selfie maar die zetten we er maar niet op.Er komen en nog een paar.Toen weer de sneeuw in en dat was ook weer pittig.Toen weer naar een dal en daarna kregen we weer een klapstuk De Adelaarsweg richting Geiranger.Geiranger is de plaats waar we 30 jaar geleden met de kinderen geweest zijn en daar was een hut waarvan ik me nu niet kan voorstellen dat we daar met onze kinderen verbleven.Maar daar maak ik nog een item van.